بسم الله الرحمن الرحيم

«النصيحه لائمة المسلمين» که در متون روايي ما به صورت مکرر تکرار شده به معناي خيرخواهي براي رهبري جامعه‌ي اسلامي و قراردادن ظرفيت‌ها در اختيار اوست (که البته به دليل خلط معناي فارسي و عربي به وسيله ي گويندگان و نويسندگان، برداشت هاي غلطي از آن مي شود).

ذهنيت‌هاي اشتباه از رابطه‌ي رهبري با مردم و يک‌طرفه ديدن آن از طرف عده‌اي که رهبري را نه راهنماي عمل در جمهوري اسلامي و تنظيم‌کننده‌ي سياست‌هاي کلان کشور و امام جامعه‌ي اسلامي که قلمبه‌ي نوري در گوشه‌اي -مثل قرآن‌هاي لب طاقچه – مي‌خواهند به اين منجر مي‌شود که ولي فقيه صرفاً به صورت ظاهري تکريم شود، عکس او بلند شود و برايش جشن تولد گرفته شود اما عکس فرامين او عمل شود. در حقيقت عملکرد اين گروه روي ديگر سکه و مؤيد عملکرد تجديدنظرطلباني است که به دنبال تنزيل ولي فقيه از جايگاه رهبر ديني به ملکه‌ي انگليس بوده اند.

اما رويکرد رهبري چيز ديگري است.

ايشان هم‌چنين از امکان نقد همه‌ي مسئولين حتي رهبري نيز سخن گفته اند:

«مطالبه کردن با دشمنى کردن فرق دارد. اينکه ما گفتيم گاهى اوقات معارضه‌ى با مسئولان کشور نشود – که الان هم همين را تأکيد مي‌کنيم؛ معارضه نبايد بشود – اين به معناى انتقاد نکردن نيست؛ به معناى مطالبه نکردن نيست؛ درباره رهبرى هم همينجور است. اين برادر عزيزمان ميگويد «ضد ولايت فقيه» را معرفى کنيد. خوب، «ضد» معلوم است معنايش چيست؛ ضديت، يعنى پنجه در افکندن، دشمنى کردن؛ نه معتقد نبودن. اگر بنده به شما معتقد نباشم، ضد شما نيستم؛ ممکن است کسى معتقد به کسى نيست. البته اين ضد ولايت فقيه که در کلمات هست، آيه‌ى مُنزل از آسمان نيست که بگوئيم بايد حدود اين کلمه را درست معين کرد؛ به هر حال يک عرفى است. اعتراض به سياستهاى اصل 44، ضديت با ولايت فقيه نيست؛ اعتراض به نظرات خاص رهبرى، ضديت با رهبرى نيست. دشمنى، نبايد کرد.، ...

(بيانات رهبري در ديدار دانشجويان1386/07/17)http://20gan.blogfa.com/