صل الله علیک یا علی ابن موسی الرضا(ع) یا ضامن آهو!
الا رئوف تر از ما به ما امام رضا
تو کیستی به چنین عزت و جلال بگو *** که همنشین گدایی و ضامن آهو
هشتمین پیشوای شیعیان امام علی بن نوسی الرضا علیه السلام در مدینه دیده به جهان گشود.
ابوالحسن و ابوعلی
رضا، صابر، زکی، ولی، فاضل، وفی، صدیق، رضی، سراج الله، نورالهدی، قرة عین المؤمنین، مکیدة الملحدین، کفوالملک، کافی الخلق، رب السریر، و رئاب التدبیر
مشهورترین لقب آن حضرت «رضا» است و در سبب این لقب گفته اند: «او از آن روی رضا خوانده شد که در آسمان خوشایند و در زمین مورد خشنودی پیامبران خدا و امامان پس از او بود. همچنین گفته شده : از آن روی که همگان، خواه مخالفان و خواه همراهان به او خشنود بودند. سر انجام، گفته شده است: از آن روی او رضا خوانده اند که مأمون به او خشنود شد.»
در روایتهای مختلفی که به ما رسیده است نامها و کینه ها و لقبهای ام البنین، نجمه، سکن، تکتم، خیزران، طاهره و شقرا، را برای مادر آن حضرت آورده اند.
درباره روز، ماه و سال ولادت و همچنین وفات آن حضرت اختلاف است.
ولادت آن حضرت را به سالهای (148 و 151 و 153ق) و در روزهای جمعه نوزدهم رمضان، نیمه همین ماه، جمعه دهم رجب و یازدهم ذی القعده
اللهم عجل لولیک الفرج 
ـ امام باقر(ع)، از جدّش، از امیرالمؤمنین(ع) نقل کرده است که پیامبر(ص) فرمود: پاره اى از پیکر من در خراسان دفن خواهد شد، هر گرفتارى که او را زیارت کند، خدا ناراحتى او را برطرف سازد، و هر گنهکارى که به زیارت او رود، خداوند گناه او را ببخشد.
2 ـ ابوهاشم جعفرى گوید: از امام جواد(ع) شنیدم که فرمود: میان دو کوه طوس، پاره اى است که آن را از بهشت ستانده اند، هر که بدان جا درآید، روز رستاخیز از آتش ایمن خواهد ماند
3 ـ حسین بن زید گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که مى فرمود: مردى از نسل فرزندم موسى ، قیام خواهد کرد که همنام امیرالمؤمنین(ع) است و در سرزمین طوس که در خراسان است، دفن خواهد شد... او در همان جا با زهر کشته مى شود و غریبانه به خاکش مى سپارند. هر که او را با معرفت زیارت کند، خداوند او را همسان کسانى که پیش از پیروزى ، بخشش و پیکار کرده باشند، پاداش خواهد داد
. 4 ـ بزنطى گوید: از امام رضا ( ع( شنیدم که فرمود: هر یک از دوستان من که عارفانه به دیدار من آید، من خود در روز رستاخیز از او شفاعت کنم.
کلمات کلیدی:
میلاد هشتمین گل زهرا امام علی ابن موسی الرضا مبارککلمات کلیدی:
کسى که بد اخلاق باشد، دروغ بگوید و نمازهم نخواند، ولى ارتباط با نامحرم نداشته باشد،حجاب خود را نیزرعایت کند، به جهنم مى رود یا بهشت؟ اگر به بهشت مى رود، تفاوت او با کسى که نماز مى خواند و دروغ نمى گوید، ولى اخلاق خوبى ندارد چیست؟ اگر به جهنم مى رود، تفاوت او با کسى که دزدى مى کند، بى حجاب است و با نامحرم ارتباط دارد چیست؟
براى رهایى از جهنم و رفتن به بهشت دو چیز لازم است: ایمان و عمل صالح. بیش از 30آیه درباره این موضوع در قرآن کریم آمده است مانند: «وبَشِّرِ الَّذینَ ءامَنوا وعَمِلوا الصّــلِحـتِ اَنَّ لَهُم جَنّـت... ;(بقره،25
«وقالوا لَن یَدخُلَ الجَنَّةَ اِلاّ مَن کانَ هودًا اَو نَصـرى تِلکَ اَمانِیُّهُم * بَلى مَن اَسلَمَ وَجهَهُ لِلّهِ وهُوَ مُحسِنٌ فَلَهُ اَجرُهُ عِندَ رَبِّه ;(بقره،111ـ112
)«والَّذینَ ءامَنوا وعَمِلواالصّــلِحـتِ اُولـئِکَ اَصحـبُ الجَنَّةِ هُم فیها خــلِدون ;(بقره،82) پس کسى از عذاب رهایى یافته و به بهشت مى رود که به اصول دین اعتقاد و ایمان داشته، به فروع دین عمل نماید.
کسى که ایمان دارد، اگر کار زشت و ناپسندى انجام داد، باید توبه کند، که با توبه همه گناهان پاک مى شود. نماز ستون دین و یکى از بزرگ ترین واجبات اسلام است و قبولى آن در روز قیامت معیار قبولى دیگر اعمال است. امام صادق(ع) مى فرماید: نخستین چیزى که در روز قیامت حساب رسى مى شود نماز است که اگر پذیرفته شد، دیگر اعمال هم پذیرفته مى شود و اگر پذیرفته نشد، دیگر اعمال هم پذیرفته نمى شود.
بنابراین کسى که نماز نخواند،هر چند حجاب خود را به طور کامل رعایت کند و از ارتباط با نامحرم دوری کند،معیار قبولى اعمالش را از دست داده است.
امّا اگرکسى نماز بخواند و به نماز اهمّیت بدهد، اولا: اهتمام دادن به نماز، موجب مى شود تاانسان از کارهاى زشت دور شود. خداوند مى فرماید: نماز را برپادار، که نماز از زشت کارى و ناشایست باز مى دارد.(عنکبوت،45)
ثانیاً:اگرانسان نمازگزار،براثرغفلت یا وسوسه هاى شیطانی برخى از گناهان انجام داد،همین نماززمینه توبه او را فراهم نموده واوموفق به توبه و ترک آن گناه مى شود.خداوند متعال دراین باره مى فرماید:و نمازرا برپادار در دو طرف روز و درساعاتى ازآغاز شب که خوبى ها ،بدى ها را از میان مى برد.(هود،114)
پس کسى که نماز مى خواند و به آن اهمّیت مى دهد، با کسى که نماز نمى خواند ولى برخى ازکارهاى نیک راانجام مى دهد، یکسان نیست،گرچه گاهى همان کارهاى نیک اگر با نیت خالص باشد انسان را به نمازخواندن نیز تشویق مى کند.خداوند متعال مى فرماید: «اَم نَجعَلُ الَّذینَ ءامَنوا وعَمِلُوا الصّــلِحـتِ کالمُفسِدینَ فِى الاَرضِ اَم نَجعَلُ المُتَّقینَ کالفُجّار ;(ص،28) آیا کسانى را که ایمان آوردند و کارهاى نیک و شایسته کردند مانند تبهکاران روى زمین مى گردانیم؟ آیا پرهیزکاران را مانند بدکاران مى سازیم.»
نتیجه:
شخصى که با ایمان از دنیا مى رود، چنان چه گنه کار باشد، توبه نکرده باشد و شفاعت هم شامل او نشود، مدّتى به جهنم خواهد رفت و پس از پاک شدن، از جهنم بیرون آمده، وارد بهشت مى شود. در روایتى که از امام رضا(ع) نقل کرده اند، آن حضرت مى فرماید: گنه کاران اهل توحید وارد آتش مى شوند و از آن خارج مى شوند.
بنام خدا
نقل ازوبلاگ عدل الهی
کلمات کلیدی:
