گاهی تو را به دست باد می سپارم تا نوازش کند وجود نازنیت را…

گاهی زیر باران خیس می شوی تا شسته شود نگاه های هرزه مانده بر تو؛ تنت زخمی است، می دانم، و باران مرحم زخم است! و گاهی زیر آفتاب داغ می سوزی و سرخ می شوی از عطش،اما همچنان بر وفاداریت به من استواری…!

گاهی سر به زیر گرمای وجودت می کشم و تو را پناه اشک های خویش می سازم… و چه راز داری که ماجرای اشک هایم را در دلت نگاه می داری، در سکوتی ابدی! وجودت سنگری است ما بین من و آنچه با من در عناد است و تو، چه زیبا دشمنانم را ناامید می کنی، از به دست آوردن غنیمتی حتی ناچیز!

چه خوب است که هستی نازنینم! چه خوب است که تیرگی را به جان می خری تا دنیایی زیر سایه ات روشن بماند! و چه پر ماجرایی، تاریخی برای بودنت خون داده است؛ از قرن ها پیش دغدغه بوده ای …از قرن ها پیش ارزش …!

ای شاهد به جای مانده از کربلا…! ای شاهد به جای مانده از ماجرای در و دیوار و آتش…! چه والا مقامی که آقایم حسین هنگامه‌ی شهادت چشمانش نگران هتک حرمت به تو بود! ادامه مطلب...

روز چهارشنبه درکارگاه آموزشی نشاط اجتماعی مشاوران ناحیه 5اصفهان که با ارائه مطالب توسط آقای دکتر محمدرضا عابدی برگزار شد حضور داشتم. دراین جلسه استادنشاط اجتماعی رابا موضوع ایام دهه محرم به صورت شاخص به خوبی بیان کردند.

ایشان ظهر عاشورا رااوج نشاط اجتماعی مردم ایران توصیف کردند.چرا؟

میزان همدلی وهمراهی مردم باهم ویگانگی وعدم تبعیض درپذیرایی از عزاداران امام حسین (ع)ونپرسیدن از نام ونشان افراد شرکت کننده ومشارکت همگانی دراین مراسم نشاط اجتماعی رابالا میبرد.

به یاد روزهای کودکی خودم درمحله بیستجان افتادم. جمع آوری قالی های مردم برای فرش کردن مسجد امام زمان (عج)ومسجد جامع وهدیه برنج لنجان به عنوان نذر برای پخت نهار ظهر عاشورا وقربانی گوسفند درخیابان اصلی وتهیه غذا از آن وحرکت دسته جمعی بعد از تعزیه صبح عاشورا به طرف امامزاده احمد بابا شیخعلی وبعد ناهار ظهر عاشورا وعصر عاشورا پذیرایی از عزاداران بابا شیخ علی فراموش نشدنی است.

علی رغم تبلیغات صهیونیست ها وسلفی ها که شیعه رامتهم به الغای غم واندوه وعزا می کنند سخنان این استاد گرانمایه مشاوره دانشگاه اصفهان نشان می دهد که نشاط اجتماعی  درجامعه ایران دراوج اقامه عزای سید الشهدا وجود دارد .

نمی دانم تاحالا درمورد زنانی که در طول دوران دفاع مقدس برای رزمندگان نان می پختند ، لباس می دوختند ، لباس وپتوهای کهنه راوصله می زدند ، تدارکات سربازان امام زمان راآماده می کردندو...چیزی شنیده اید یانه.عدهای ازمادران رزمندگان اسلام درمحله بیستجان درطول جنگ بدون ادعا وسر وصدا وتبلیغات وامتیاز سابقه جبهه این کار رامی کردند. بعضی هاشان مادر شهید بودند. بعضی درجوار رحمت حق آرام گرفته اند وبعضی با بیماری دردوره ناتوانی خود همچنان شاکر نعمت های الهی هستند.

سالن گلستان شهدای زرین شهر وسالن طبقه دوم مسجد اعظم گواهی می دهد که این شیر زنان کربلایی چگونه بدون ادعا پشتیبان فرزندان رزمنده خود بودند . اینان به واقع کار زینبی کردند .آیا ما هیچ گاه سراغ ایشان رامی گیریم.چقدر فراموشکارشدیم.این شیرزنان رایاد کنید. اگر هرسال برای رزمندگان همایش برگزار می کنیم ، این زینبیان بی ادعا راهم به یاد بیاوریم. خداوند درگذشتگان از ایشان رادرجوار رحمت خود جای دهد وایثارگران که هنوز درفضای جامعه ما تنس می کنند عاقبت به خیر کند.

شهدا شرمنده ایم.

می آئی و دوباره غمی ناب می شوم
از چشمه های اشک تو سیراب می شوم

ماه محرّم است و خدا اشک می خرد
آری دوباره گوهر نایاب می شوم

بعد از نماز، وقت ادای عزای تو
مِن بعد، اهل هیئت و محراب می شوم

یک پرچمی به سر در این خانه می زنم
اینگونه در بهشت غمت باب می شوم

من در طواف اشک بگردم به دور تو
از حاجیان مهریه ی آب می شوم

فرقی نمی کند که کجا خدمتی کنم
هرجا که هست خادم ارباب می شوم

این روزها هوای تو را جستجو کنم
این ماه را برای تو بیتاب می شوم

حتّی غبار پرچم تو می دهد شفا
اینجا دخیل تک تک اسباب می شوم

یا هوالآخر و هو الاول

مینویسم غدیر از اول

از سراج المنیر از اول

تو همان مستجار هستی و من

من همان مستجیر از اول

دل به بیگانه ای نبستم من

بر تو بودم اسیر از اول

پدر خاک حضرت افلاک

همنشین فقیر از اول

سفره ی تو ندید عمری جز

نمک و نان و شیر از اول

از تو من را گناه دورم کرد

دست من را بگیر از اول

گرچه روز غدیر امضا شد

بودی آقا امیر از اول

با ولای توام تا آخر

همه پای توام تا آخر

ادامه مطلب...

حقائق و اعمال روز دحو الارض(25 ذی القعده) از کتاب شریف المراقبات

کار مهم در این ماه آگاهى از نعمتهایى است که خداوند در روز دحوالارض (گسترش زمین) به بشر ارزانى داشته است.زیرا آگاهى از نعمت و کم و کیف آن اولین مرتبه شکر است . همانگونه که در روایات بر این مطلب تصریح و در علم اخلاق ثابت شده است .
در روایات زیادى آمده است که در بیست و پنجم ذى القعده کعبه نصب گردیده، زمین گسترده شده، آدم پایین آمده، خلیل و عیسى ^{علیهما السلام} متولد شدند و رحمت پخش شده است.

از امیرالمؤمنین ^{علیه السلام} روایت شده است که فرمودند «اولین رحمتى که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست و پنجم ذى القعده بود. کسى که این روز را روزه داشته و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را در عبادت باشد، خواهد داشت. هر گروهى که در این روز براى ذکر پروردگار بزرگشان گرد هم آیند، پراکنده نمى گردند مگر این که خواسته آنان داده مى شود. در این روز یک میلیون رحمت نازل مى شود که نود و نه هزار تاى آن براى روزه داران این روز و عبادت کنندگان این شب خواهد بود» ادامه مطلب...