به گزارش جهان، محمد لطفی زاده در وبلاگ "منبر اینترنتی" نوشت: 
عطر زدن و خوش بو ساختن از سنت های پیامبران است و این همان روایتی است که از امام صادق علیه السلام به ما رسیده که برابر میزان الحکمة جلد ششم صفحه 515 فرموده‌اند : عطر زدن از سنت‎های پیامبران است. 
 
نتیجه آنکه وقتی شما خود را خوش‎بو می‎کنید از سنت پیامبران الهی پیروی کرده‎اید و به همین دلیل هم پاداش می‎برید. نمونه‎ای از این پاداش آن است که امام صادق علیه السلام به نقل اصول کافی، جلد ششم صفحه 511 فرموده‎اند : یک نماز با بوی خوش از هفتاد نماز بدون بوی خوش برتر است. 
 
در اسلام نه تنها به خوش بو ساختن توصیه و تأکید شده بلکه از ترک آن هم نهی شده‎ایم. امام رضا علیه‎السلام به نقل عیون اخبار الرضا علیه السلام جلد دوم صفحه 252 فرموده‎اند : شایسته نیست بر مرد که هر روز خود را خوش بو نکند و اگر نتوانست یک روز در میان این کار را انجام دهد و اگر باز هم نتوانست هر جمعه این کار را انجام دهد و خوش بو ساختن جمعه به جمعه را ترک نکند.  ادامه مطلب...

زمانی علمای اهل تسنن مرحوم علامه امینی (صاحب کتاب الغدیر) را برای صرف شام دعوت می کنند. اما علامه امینی امتناع می ورزد و قبول نمی کند . آنها اصرار می کنند که علامه امینی را به مجلس خود ببرند. 
به علت اصرار زیاد علامه امینی دعوت را  می پذیرد و شرط می گذارد که فقط صرف شام باشد وهیچ گونه بحثی صورت نگیرد آنها نیز می پذیرند.  پس از صرف شام یکی از علمای اهل سنت که در آن جمع زیادی از علما نشسته بود (حدود 70 الی 80 نفر) می خواست بحث را شروع کند که علامه امینی گفت : قرار ما این بود که بحثی صورت نگیرد  
اما باز آنها گفتند : پس برای متبرک شدن جلسه از همین جا هر نفر یک حدیث نقل کند تا مجلس نورانی گردد. ضمناً تمام حضار درجلسه حافظ حدیث بودند و حافظ حدیث به کسی گفته می شود که صد هزار حدیث حفظ باشد. آنان  شروع کردند یکی یکی حدیث نقل کردند تا اینکه نوبت به علامه امینی رسید . علامه به آنها گفت شرطم بر گفتن حدیث این است که  ابتدا همگی بر معتبر بودن یا نبودن سند حدیث اقرار کنید . همه قبول کردند . سپس علامه امینی فرمود : قال رسول الله (صلوات الله علیه ) : من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه : هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است .سپس از تک تک حضار در جلسه در رابطه  با معتبر بودن حدیث اقرار گرفت و همه حدیث را تایید کردند .   ادامه مطلب...

خواستم نوشته ام را با نام نامی خداوند جلیل آغاز کنم، این آیه قران فرا یادم آمد که:
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ  الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ...( اوست خدای یگانه که هیچ خدای دیگری جز او نیست ، فرمانروا است ، پاک است ، ، عاری از هر عیب است ، ایمنی بخش است ، نگهبان است ، پیروزمند است ، با جبروت است و بزرگوار است)حشر/23)
دیدم که سلام نیز یکی از نام های نامی آن رب جلیل است. پس نوشته ام را به نام سلام، نام خدا آغاز می کنم:
وقتی دوستی را می بینی و به او می گویی «سلام علیک» در حقیقت می گویی دوست گرامی هیچ گزندی از جانب من متوجه تو نخواهد شد و تو از جانب من در امانی و هنگامی که آن دوست نیز پاسخ تو را داد و گفت «علیک السلام» او نیز در  مورد تو همان حقیقت را گفته است.
سلام یعنی چه؟
سلام در لغت همان درود فارسی است. «سلام علیکم» یعنی درود بر شما اما سلام را معانی گونه گونی است تا که با که باشد و چگونه آید؛ برخی گفته اند «سلام» درود ناپیوسته و منفصل زبانی است در مقابل صلاة که درود متصل و پیوسته قلبی است؛ «اما بنابر آنچه که گفته شد سلام نیز می تواند پیوسته و از کنه وجود برآید» ادامه مطلب...